සිල්වා ගුරුතුමා බලපිටියේ පාසලක සිට රජරට පොලොන්නරුව රජයේ පාසලකට මාරුවීමක් ලැබ පැමිණියේ දේශපාලන පළිගැනීමක් ලෙස ය. ඔහු සමඟ තවත් ගුරුවරු සිවුදෙනෙක් ද ස්ථාන මාරුවීම ලැබ පැමිණියහ.
මාරුවීම් ගැන ඔවුන් පසුතැවිලි නොවූයේ ගමේ ගැමියන් හා සිසු දරුවන් ඉතා භක්තිපූර්වකව ගුරුවරුන්ගේ දුක සැප සොයා බැලීම නිසා ය. මේ ගුරු පිරිස ඉතා කැපවීමෙන් ඉගැන්වීම් කටයුතු කළ අතර එනිසා ම පාසල ද දිනෙන් දින දියුණු විය. එහෙත් පාසල් පරීක්ෂකවරුන් නොදන්වාම පාසලට කඩා පැන්නේ මේ ගුරු පිරිසගේ කුමන හෝ වැරැද්දක් සොයා ගැනීමට ය. එනමුදු ඔවුනට ගුරුවරුන්ගේ කිසිම වරදක් සොයාගත නොහැකි විය.
දිනක් සිල්වා මහතා 6 වැනි ශ්‍රේණියේ සිසුන්ට වැඩක් පවරා තවත් සිසු පිරිසක් සමඟ පාසලේ කුඹුරට ගියේ එහි කැඩුණු වැට කඩුල්ල සිටුවීමට ය. මේ අතරතුරදී පාසල් පරීක්ෂකයෝ පාසලට පැමිණියහ. 6 වැනි ශ්‍රේණියේ සිසුන් ගුරුවරයකු නොමැතිව පාඩම් කටයුතුවල යෙදෙනවා දුටු පරීක්ෂකයෝ ඒ ගැන මුල් ගුරුතුමා විමසූහ.
“මේ ළමයි හදන කුඹුරට මීහරක් පැනලා විනාශ කරනවා. සිල්වා මහත්තයා ළමයි දෙතුන් දෙනකු එක්ක වැට හදන්න ගියා” මුල්ගුරුතුමා පැවසීය.
එවිටම සිල්වා මහතා සිසුන් ද සමඟ පන්තියට පැමිණියේ ය. පරීක්ෂකවරු අවේලාවේ සිසුන් සමඟ පාසලින් බැහැරවීම වරදක් බවත් පවසමින් ඔහුට විරුද්ධව බලධාරීන්ට පැමිණිලි කරන බව පැවසූහ.
ඊට උපහාසාත්මක සිනාවකින් යුතුව සිල්වා මහතා මෙසේ පැවසීය.
“මීහරක්; අපට කලින් දන්වලා නොවෙයිනෙ එන්නෙ. ළමයි කෘෂිකර්ම විෂයට වගා කෙරුව කුඹුරෙ ගොයම් හරක් කෑවාම ළමයින්ටයි පාඩුව. ඒ හින්ද වැට කඩුළු හදන්නයි මම ගියෙ. හිටපු ගමන් කඩා වදින මී හරක් වළක්වන්න ස්කෝලෙ වත්තේ ගේට්ටුවත් හොඳට වහල දාන්න ඕනෙ. හයේ පංතියෙ ළමයින්ට හවස පංතියක් කරල පසුගිය පාඩම් සම්පූර්ණ කරන්න මට පුළුවන්. මේ මී හරක් අපට කලින් දන්වලා එනවා නොවෙයිනෙ මහත්තයෝ” යැයි පැවසීය.
ම‍ූණෙන් මූණ බලාගත් පාසල් පරීක්ෂකයෝ අපි යන්නම් අපි වෙන ගමනක් යන ගමන් ආවෙ” කියා එතැනින් නික්මුණහ.
ඉන්පසු සිල්වා මහතාගේ පංතිය කිසිදු දිනයක පාසල් පරීක්ෂකයින්ගේ පරීක්ෂාවට ලක් නොවුණු අතර වසර දහයක් මෙම පාසලේ සිට මෙම ගුරු පිරිස යළි ස්ථාන මාරු ලබා යනවිට ගම් වැසියෝ හැඬූ කඳුළෙන් සමුදුන්හ.
