පොතුවිල් මොනරාගල පාර අයිනේ පාසලක වැඩ බලන විදුහල්පති ලෙස සේවය පැවරුණේ එදවස මා පුහුණු ගුරුවරයෙකු නිසා විය හැකි ය.
එදා උදේ මා ගුරු නිවාසයේ පොත් බලද්දී ජනේලයට කවුදෝ තට්ටු කරනු ඇසිණ.
“මුර උන්නැහේ, මුර උන්නැහේ” යැයි ඒ තට්ටු කරන්නා කෑ ගසන්නට විය.
මම ජනේලය ඇර කතා කළෙමි.
“අපි කතරගම යනවා. අපේ බබාට බඩගිනි වෙලා අඬනවා, ප්ලාස් එකේ උණු වතුරත් ඉවරයි. අපට උණු වතුර ටිකක් ගන්න පුළුවන්ද?” තට්ටු කළ කෙනා විමසීය.
මම භූමිතෙල් ළිප දල්වා උණු වතුර ලබාදී අනෙක් අයට තේ පැන් සහ බිස්කට් දුන්නෙමි.
“මුර උන්නැහේ අපි පන්තියක ඉඳල උදේට යන්නද?”
ඒ අයට පන්ති කාමරයක් පෙන්වා මම වැඩෙහි යෙදුණෙමි.
හතට පමණ අවදි වී මොවුන් ෙදාළ පාරෙන් මුහුණු දොවා ගෙන මුරකාරයා සොයන්නට එහෙට මෙහෙට යනවා දැක්කෙමි. ඒ වනවිටත් මම කාර්යාලයේ වාඩි වී සිටියෙමි.
ඔවුහු මා දුටු ගමන් ම විමතියට පත්වූහ.
“මුරකාරයා නොවෙයි ප්‍රින්සිපල් සර් නේද?”
මම සිනාසුණෙමි.
“සොරි සර්… අපට ඊයේ රෑ වැරදුණා… තෑන්ක් යූ සර්”
දින දෙක තුනකට පසු මොවුන් ආපසු යන විට මෝටර් රථය පාසල් වත්තට ගත්තේ මා හමු වන්නට ය. (ඒ කාලයේ පාසල්වල ආරක්ෂක තාප්ප, දැවැන්ත ගේට්ටු, ආරක්ෂක නියාමකයන් නැත. පාසල සම්පූර්ණයෙන් ම විවෘත ය.)
ඔවුන් විශාල ප්‍රමාණයේ කළුදොදොල් පාර්සලයක් මට දී පිටත් ව ගියේ යාපනයට ඒමට ලිපිනයක් හා ඔවුන්ගේ මඩකලපුවේ ගෙදර ලිපිනය ද මා අත පත් කරමිනි.
විශ්‍රාමලත් විදුහල්පති ඩී.සී. ද සිල්වා
(මේස) රෙද්දත් උස්සා බලන අධ්‍යාපන නිලධාරී
දැනට දසක දෙකකට පමණ පෙර එක්තරා අධ්‍යාපන කොට්ඨාසයක කොට්ඨාස අධ්‍යාපන නිලධාරියා රාජකාරිය සීමා මායිම් ඉක්මවා ක්‍රියා කළ කෙනෙකි. පාසලක් නිරික්ෂණය සඳහා ගිය විට ඔහුගෙන් හොඳක් අසා ලොග් සටහනක් ලබාගැනීම ඉදිකටු සිදුරෙන් ඔටුවකු පන්නා ගන්නවාටත් වඩා අසීරු ය.
දිනක් එක්තරා පාසලක වාර්ෂික තොරතුරු පරීක්ෂණයට මෙතුමා ගිය අතර අස්සක් මුල්ලක් නෑර වැරැදි සෙවීය. එහෙත් කාර්යක්ෂම විදුහල්පතිවරු ඔහුගෙන් බේරීමටත් තම රාජකාරිය දේවකාරියක් සේ කිරීමටත් පෙළ ගැසී සිටියහ. කිසි වරදක් නැති තැන විදුහල්පතිතුමා කාර්යාලයෙන් නික්මෙනවාත් සමඟ මේසයේ දමා තිබුණු රෙද්ද මෑත් කර උස්සා බැලීය. වැරදි ගොඩකි. චක්‍රලේඛ හා ලිපි කීපයක් මේස රෙද්ද යට දමා පසුව ඒවා ගොනු ගත කිරීමට තිබුණු ලියවිලි මොහු අතට අසුවූයේය. විදුහල්පතිවරයා ප්‍රමාද දෝෂය ගැන සමාව අයදීමට අමතක නොකළේ ය.
එහෙත් නිලධාරියා එය වරදක් ලෙස ලොග් සටහන තබා එහි පිටපතක් අධ්‍යාපන කාර්යාල වෙත ද යැවීය.
සියලුම ගුරු මණ්ඩලය රැස්කොට මෙහි බැරෑරුම්කම ද පැහැදිලි කිරීමට ඔහු අමතක නොකළේ ය.
එදා පටන් කොට්ඨාසය තුළ මෙම නිලධාරි මහතා ප්‍රසිද්ධවූයේ (මේස) රෙද්දත් උස්සා බලන මාණ්ඩලීය අධ්‍යාපන නිලධාරිවරයා ලෙස ය.
